Zoveel donkere en grijze luchten zag ik afgelopen week, vol met dreigende wolken die met enorme kracht voorbij trokken. Toen de lucht daarna een dag even wat opklaarde verlangde ik naar licht en Lente.
Omdat het nog wel even kan duren voordat dat verlangen in mij gestild wordt, plaatste ik daarom dit keer op een mooie verwachtingsvolle en vredige blauwe hemel maar een mooie tekst van Emmanuel.
En juist in de winter laat de essentie van iedere boom zich zo mooi zien. Enkel wat kale takken die naar de lucht wijzen. Heftige stormen trotserend, soms een kwetsbare tak latend. Maar dat hoort bij leven, dat je onderweg iets verliest wat bij je hoort, wat onderdeel uitmaakt van wat zich laat zien naar de buitenwereld. Echter, dat wat je wezenlijk bent zal je nooit verlaten, dat blijft bij je ook na het leven hier op aarde.
Ik vind het een schitterend schouwspel waar ik me over kan blijven verwonderen.
1 opmerking:
Wat leuk dat je mijn blog over silhouetten volgt.
Een reactie posten