het onbenoembare vangen

Op het aanrecht stond mijn nieuwe bloemenvaasje met een beetje water erin, zonder bloem te wachten op een aandachtige blik. 

De reflectie van het licht op de vorm van het glas maakte een bijzondere mandala in het hart van het vaasje zichtbaar. 

Dat zag er wel heel verwachtingsvol uit! 

Dit beeld wilde ik vastleggen. Ik snelde naar boven om mijn camera te pakken. 

Vooral die ene foto met die diepte erin sprak tot de verbeelding. 

Later plaatste ik er met Photoshop een filter overheen.

De woorden van het onbenoembare lagen al te wachten op een uitwerking. 

Ja, die geplaatst in iedere hoek, gaven precies weer wat ik wilde zeggen. 

Nog even een krabbel over die laatste foto, voor de persoonlijke noot. 

Magie in een bloemenvaasje.

Tao tekst 14

Kijk ernaar en je ziet niets. Het gaat de vorm te boven.
Luister en je hoort niets. Het gaat ieder geluid te boven.
Grijp ernaar en je krijgt geen houvast. Het ontstijgt ons begrip.
Deze vorm, dit geluid en dit houvast, we kunnen er niets mee.
Daarom zijn ze versmolten tot het ene.

De voorkant is niet oogverblindend, de achterkant niet donker.
Eeuwig beweegt het onbenoembare voort.
En keert terug in het niets.

De vorm zonder vorm, het beeld zonder beeld.
Het onbenoembare en onvoorstelbare.
Als je er aan begint, is er geen begin.
Als je het volgt, komt er geen eind.
Toch, als je weet hebt van de tijdloze Tao,
dan kun je omgaan met de werkelijkheid van het heden.

Het oude begin begrijpen, dat is de kern van de Tao.