zaterdag 25 januari 2014

een beeld zegt meer dan 1000 woorden

Er is geen grens aan ons voorstellingsvermogen en met onze creativiteit kunnen we telkens nieuwe vormen scheppen. Vormen die er eerst niet waren en via ons verbeeldingsvermogen tot realiteit komen.

Dat kan ik het klein, door wat te krabbelen op papier, maar ook in het groot door iets te creëren wat er voorheen niet was. Door het volgen van je verlangen schep je deze nieuwe vorm. De kracht van je verlangen leidt uiteindelijk tot deze nieuwe vorm.

Door te tekenen, te schilderen of te schrijven op papier (of welke vorm van creativiteit dan ook) geef je uitdrukking aan wat er in je leeft. Dit is je vermogen om dat wat zich binnenin je bevindt naar buiten te brengen, te creëren.

Het is een scheppend kunstzinnig gebaar van waaruit het nieuwe ontstaat. Iedere nieuwe creatie is als een geboorte en ontstaat vanuit het niets (het al), de leegte, het vormloze van waaruit vorm gestalte krijgt.


Nieuw voor mij was deze bijzondere vorm van tekenen, al dansend met elkaars schaduw. Met kleurrijke beelden op de achtergrond en door muziek begeleidt, wordt een heel verhaal verteld. Ik voelde een en al verwondering over de schoonheid van ons creatieve vermogen bij het kijken naar dit filmpje.

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden!


donderdag 23 januari 2014

gesprek van hart tot hart in de ballenbak


Wat is dat toch mooi, als onbekenden elkaar van hart tot hart spreken.
Zittend in de ballenbak vallen alle maskers af en heeft iedereen een eigen verhaal dat raakt en ontroert.

Op een paar grote ballen staan vragen en aandachtspunten voor een kort gesprek.
Vragen die we elkaar bijna nooit stellen, zeker niet zomaar aan iemand op straat. Maar zie wat we gemeenschappelijk hebben en hoe we onderling meer op elkaar lijken dan je van de buitenkant zou denken.

En wat een licht en blij gevoel dat geeft om in een niet alledaagse setting zo maar je hart te openen naar een onbekende, enkel en alleen door elkaar een paar simpele vragen te stellen.....

Kijken!!!

woensdag 15 januari 2014

de wijsheid van een kind

Een bekwame onderzoeker zit aan zijn bureau geconcentreerd te werken aan een project om de wereld te verbeteren, als plots zijn dochtertje van vijf jaar binnenkomt.
‘Ik wil spelen’, zegt ze.
Maar de man antwoordt dat hij nu echt geen tijd heeft en dat ze hem moet laten verder werken aan zijn project. Na wat aandringen geeft het dochtertje toe en ze verandert van tactiek.
‘Laat mij dan helpen, zodat je vlugger klaar bent met de wereld te verbeteren’, zegt ze.

De man is helemaal vertederd en zoekt een oplossing. In een tijdschrift vindt hij een wereldkaart, hij scheurt die aan stukken en geeft alles aan zijn dochtertje met de opdracht dat zij de wereld opnieuw ‘in orde moet brengen’. Hij hoopt zo de rest van de dag van haar af te zijn, aangezien hij weet dat zijn dochter nog te klein is en dat zij het “beeld van de wereldkaart” nog niet eens kent.

Maar na een kwartiertje komt ze fier zijn bureau terug binnen met de wereldkaart netjes aaneengeplakt. ‘Klaaaaaaar’, roept ze uit.
‘Hoe heb je dát gedaan?’ vraagt de papa stomverbaasd.
‘Simpel’, zegt het meisje.
‘Toen jij het blad uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een mens stond. Toen ik die wereld niet ineen kon puzzelen, heb ik dan maar alle stukken omgedraaid en eerst “de mens in orde gebracht”… Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook meteen in orde was gekomen’.  

Adolfo Perez Esquivel, Argentinië



zondag 12 januari 2014

het gaat om de binnenkant

Mooie zinnen en aansprekende beelden trof ik bij toeval aan bij het promotiefilmpje van Lucy Lambriex, portretfotograaf met een missie. Op haar site zag ik allerlei verrassende portretten van bekende en onbekende Nederlanders voorbij komen. Zij wil met haar werk de binnenkant van mensen op een eerlijke manier naar buiten brengen.

Ik herken mezelf in haar woorden, ze vertolken waar ik op dit moment in mijn leven en werk sta. Het gaat om de binnenkant van je mens-zijn. Je geluksgevoel wordt mede bepaald door hoe het je lukt om dat wat er van binnen leeft op een oprechte manier naar buiten te brengen. Natuurlijk is het ook fijn als je er een beetje appetijtelijk uitziet, maar uiteindelijk is dat allemaal maar bijzaak. Hoe dan ook, je binnenkant wil haar sporen nalaten. Of zoals ik zojuist ook ergens las: ''ik denk dat onze grootste angst is de wereld te verlaten zonder iets betekend te hebben voor anderen''. En ook dat voelt voor mij als pure waarheid.

Om zo ver te komen, dat we vrij uit en onthecht in het leven kunnen staan, moeten er soms heel wat barrières geslecht worden. We hebben ze allemaal, de diep gewortelde overtuigen als ''ik ben/voel me niet goed genoeg, niet slim genoeg, niet aardig genoeg, niet rijk genoeg, niet mooi genoeg''. Je kunt nu de macht van deze negatieve stemmetjes op je welbevinden wel wat laten varen om plaats te maken voor wat er werkelijk toe doet.

Daar diep van binnen leeft je pure zijn, zij vraagt zich niet af of ze wel goed genoeg is.
Ze is gewoon. Als het even kan, geef haar dan wat meer de ruimte in leven en werk.

Of zoals Lucy zo treffend zegt:

"Wat ik wil bereiken is het moment dat ik niks meer wil bereiken.
Dat het goed is waar ik ben en vanuit dat gevoel, die rust, kan dan eigenlijk alles ontstaan".


dinsdag 7 januari 2014

levenskunst voor als het tegen zit

In het leven gaat het je niet altijd voor de wind, soms heb je te kampen met zwaar weer, storm en tegenwind. Dan kan het gebeuren dat je je tegen je wil moet uiteenzetten met ziekte, onbehagen, ongemak, verlies, verdriet of pijn. Het voelt dan alsof alle kleur even uit je leven verdwenen is. Je hebt misschien bijna geen reden meer om vrolijk en vol levenslust te zijn. Je zo te voelen valt echt niet altijd mee.

Hoe houd je je blik helder, blijf je opgewekt en licht van geest, hoopvol en in vertrouwen bij wat er is en laat je ''het kopje'' niet hangen wanneer het leven zich van haar donkere kant laat zien? Dat waren zo wat vragen die ik me in de afgelopen weken regelmatig stelde, belast door eigen niet welbevinden en ziekte en verdriet van enkele mensen om me heen.

Als je niet lekker in je vel zit, dingen in je leven maar niet willen vlotten, je het gevoel hebt dat je er alleen voor staat of je je uiteen moet zetten met ziekte en pijn kun je wel wat oplichtende ondersteuning gebruiken. Voor al die momenten van zwaarte en ziekte hebben Saskia de Bruin en Liesbeth Lind een gratis App voor je mobiel gemaakt: levenskunst bij Ziek en Zeer.

De teksten willen je bemoedigen en inspireren. Je wordt even op andere gedachten gebracht en op je gezonde deel aangesproken. Leuk om doorheen te bladeren als je weer eens door al te veel leed bij ziek en zeer door zwaarmoedigheid en zwartgalligheid overvallen wordt.

Een kleine greep uit de teksten:

Soms verlies je even alle moed. 
Dat is normaal, dat mag, dat is te begrijpen. 
De beste bevrijding uit een draaikolk is je er even door mee te laten zuigen en dan weer boven te komen.

De natuur zit vol met loslaten. Als 't kan ga dan de natuur in of kijk desnoods natuurfilms. 
Leer van de natuur om mee te gaan met wat is. Zelfs als dat 'ziekte' is.

Je ziekte schrijven, tekenen, dansen, schilderen of zingen helpt. 
Creativiteit verzacht en verlevendigt alles.
 
waar zijn de kleuren gebleven?