woensdag 27 juni 2012

het adelaarsei

Een man vond een adelaarsei. Hij legde het in zijn kippenhok. De kippen broedden het ei uit en een adelaar zag het daglicht. Toen de jonge adelaar was opgegroeid zag hij hoog boven het kippenhok een adelaar cirkelen en voelde een diep verlangen in zijn gespikkelde lijf. Hij ging naar de oudste en wijste kip en vroeg: "Wat voor vogel cirkelt er toch zo hoog boven ons in de lucht? Waarom kan hij wel vliegen en wij niet?"
"Dat is een adelaar, de koning van de vogels. Wij zijn kippen", antwoordde de kip. "Wij zijn niet voorbestemd om te vliegen. Vergeet dat en wees een goede kip".

De adelaar gehoorzaamde want hij was een lief kind. Soms keek hij naar boven en voelde zich vreemd treurig wanneer hij de adelaar naar de zon zag vliegen. De tijd verstreek en op een dag wierp hij een laatste blik op de adelaar. Hij sloot zijn ogen en stierf in de overtuiging dat hij kip was.

vrijdag 22 juni 2012

kinderen

uit: De Profeet van Kahlil Gibran

Een vrouw, die een kindje aan haar boezem drukte zei:
Spreek tot ons over kinderen.

En hij zei:
Je kinderen zijn je kinderen niet.
Zij zijn de zonen en dochteren van 's levens hunkering naar zichzelf.
Zij komen door je, maar zijn niet van je,
en hoewel zij bij je zijn, behoren ze je niet toe.

Jij moogt hun geven van je liefde, maar niet van je gedachten,
want zij hebben hun eigen gedachten.
Jij moogt hun lichamen huisvesten, maar niet hun zielen,
want hun zielen toeven in het huis van morgen, dat je niet
bezoeken kunt, zelfs niet in je dromen.

Jij moogt proberen hun gelijk te worden, maar tracht
hen niet aan je gelijk te maken.
Want het leven gaat niet terug,
noch blijft het dralen bij gisteren.
Jullie zijn bogen, waarmee je kinderen
als levende pijlen worden weggeschoten.

De boogschutter ziet het doel op de weg van het oneindige
en hij buigt je met zijn kracht, opdat zijn pijlen snel en ver zullen vliegen.
Laat het gebogen worden door de hand van de boogschutter
een vreugde voor je zijn:
want zoals hij de vliegende pijlen liefheeft,
zo mint hij ook de boog die standvastig is.

een blij kind een met de natuur - foto Jacinta Kogelman

zondag 17 juni 2012

de parel

Een oester uit het Hollands Nauw,
kwam bij de dokter, met zijn vrouw.
Mijn man, zo sprak zijn echtgenote,
mijn man is altijd zo gesloten.
Hij is heel lief hoor, daar niet van,
maar 'k heb er zo weinig an.
Hij sluit zich op in zijn twee schelpen
en zegt: ik kan het ook niet helpen,
het is nu eenmaal mijn natuur.
Dat kan wel zijn, maar op den duur
dan wordt het saai, dat hele stille.
Och dokter, ik zou dolgraag willen

dat u eens ernstig met hem sprak
en hem voorzichtig openbrak.

De dokter fronste lang zijn voorhoofd
en zei: dat lijkt mij ongeoorloofd,
maar vindt meneer het een probleem
als ik een röntgenfoto neem?
De oester zweeg in alle talen.
De dokter ging zijn toestel halen.
Wie zwijgt stemt toe, dus komt u maar.
Het is in één minuutje klaar.
Ziezo de foto is genomen.
Als u er even bij wilt komen...
Wat zie ik daar? Och lieve help,
u hebt een parel in uw schelp!

Geen kleintje, nee, een hele grote!
Dus daarom bent u zo gesloten.
U denkt gewoon de hele tijd:
straks raak ik nog mijn parel kwijt.


Dat had de dokter goed gesnopen.
Héél langzaam ging de oester open.
Heel zacht ontsloot hij zich en zie:
daar lag de mooiste parel die
er ooit op aarde is gevonden.
Een onvoorstelbaar grote, ronde.

Zijn vrouw was zichtbaar aangedaan
en liet een zilte oestertraan.
Ze riep, van vreugde buiten zinnen:
Je bent zo mooi, zo mooi van binnen!
De oester zuchtte zachtjes: schat,
'k wist niet dat ik het in mij had.
Hij nam haar teder in zijn schelpen
en zei: ik kon het echt niet helpen.
Ik wilde wel, maar 't ging niet, heus...
De dokter snoot ontroerd zijn neus.
Hij zei: ik raad u aan, heer oester:
ga door met opengaan en koester
met zorg en niet door angst geplaagd
de parel die u in zich draagt.

Gedicht, Bette Westera, De zingende zaagvis



vrijdag 15 juni 2012

uitwisselochtend e-cursus kleur je zinnen

Vanmorgen hielden we met een klein groepje volgers van 'kleur je zinnen' een uitwisselochtend. Het was leuk om met elkaar ervaringen en belevingen uit te wisselen. Iedereen was het er over eens dat 'kleur je zinnen' je een moment van bezinning aanreikt om bij je kern te komen. De e-cursus wordt beschouwd als een vriendelijke manier om je blik naar binnen te richten en je eigen innerlijke rijkdom en creativiteit te vinden.

Ook al reikt het programma tal van originele creatieve bezinnende opdrachten aan, toch was het er niet bij iedereen van gekomen om ook feitelijk iets te doen op creatief gebied. Redenen die voorbij kwamen: geen tijd, geen zin, het komt er niet van, maar toch...ondanks dat......het werkt enorm door in mijn leven......!!! Dat is natuurlijk precies wat ik beoog met de e-cursus. Vrijheid, blijheid, maar ook doen waar je zin in hebt en je leven meer waarde geven, meer beleving ook. Kleur je zinnen gaf hen ook zonder eigen uitwerkingen al heel veel inspiratie en voldoening. De thema's die aan bod komen geven aanleiding tot het reflecteren op jezelf en dat werkt op een dieper niveau door in allerlei heel alledaagse dingen. Of zoals een van de deelneemster zo mooi zei: ''het is de kunst om te accepteren dat alle kleuren en vormen bij je horen, ook die van het nog niet in je creatieve vorm komen''.

We kwamen tot de conclusie dat we vooral verlangen om onze creativiteit te laten stromen (omdat we hier blij van worden, het zo enorm ontspant en het zo doorwerkt op andere gebieden in ons leven), maar in ons zit soms ook een zeer kritische stem die al onze originele ideeën al in de kiem smoort. Juist voor wie uiteindelijk aan deze creatieve blokkade voorbij wil komen, zal het programma op den duur vruchten afwerpen. Hieraan vooraf gaand speelt zich heel veel innerlijk werk in de stilte af, totdat alles in jou zich naar het licht toe wil keren.

Aan het eind genoten we van de schitterende kleurrijke uitwerkingen van een van ons en trokken we nog om beurten een kaart van het Modron Vrouwenorakel.

Wil je een proefles ontvangen? Laat dan vooral je e-mail adres achter op het blog van 'kleur je zinnen'. Als je liever de actuele les van de desbetreffende week als proefles ontvangt (die misschien een iets duidelijker beeld geeft) stuur me dan ook even een mailtje met dit speciale verzoek.

woensdag 13 juni 2012

klinken met je hart

Na een avondje concert met Deva Premal, Miten en Manose in Almere gisteravond beleefde ik weer opnieuw de helende kracht van samen zingen. Wat kan zingen toch bevrijdend en verbindend zijn!!! Om ook jullie belangstelling te wekken voor het zingen uit volle borst vanuit het verlangen om je ziel in klank uit te drukken, geef ik daarom vandaag twee linkjes naar inspirerende zang.

Het lied van de Ziel - de cd Van Ohm en Amen - Jan Kortie
Voor wie van zingen en meer begrip van de bewegingen en uitingen van de ziel houdt:
Jan Kortie heeft ook een heel mooi boek geschreven: Jouw ziel wil zingen.



Deva Premal en Miten - vorig jaar in London met het lied 'So much magnificence', wat mij betreft was dit gisteren ook weer een van de meest ontroerende liedjes.

vrijdag 8 juni 2012

luisteren met je hart

Openstaan in het leven, je hart open houden, met je hart luisteren.
Dat is iets wat kinderen van nature nog heel gemakkelijk doen.
Maar wij als volwassenen zijn het een beetje verleerd.
We sluiten ons af om maar niet gekwetst te worden.
Maar de wereld wordt zoveel mooier als het ons wel lukt om weer met het hart te horen.
We kunnen weer leren om als een kind in het leven te staan.

Dit filmpje gaat over de kracht van luisteren, luisteren naar binnen, naar wat er in je leeft.
Het raakte me onlangs enorm.
Misschien jou ook?

woensdag 6 juni 2012

ZOMERZIN & buitenkunst

Het is al bijna zover.....over een paar weken beginnen de meesten van ons aan hun welverdiende vakantie. Een tijd van zon en zaligheid, luieren en lummelen en doen waar je zin in hebt. Na al dat harde werken verdienen we wel wat rust- en inspiratietijd.


Je hoeft dit jaar echt niet de hele zomer in het buitenland te vertoeven om je zinnen te verzetten! In eigen land en streek is ook genoeg te doen. Neem nou bij ‘’ons op de boerderij’’ in Oosterhout. Na een paar jaar van intensief tuin en buitenwerk is het hier heerlijk toeven, vooral met mooi zonnig weer is het alsof we in Frankrijk wonen. Er is hier volop landelijke rust en ruimte zo tussen de bloemen en planten, de koeien en de kippen, de appelbomen en rozenstruiken. Dat hebben we met Pinksteren onlangs echt goed ervaren. Toen kreeg ik zo’n zin om een paar inspirerende creatieve dagen op het programma te zetten!


Je kunt nu binnenkort onder mijn begeleiding in onze grote tuin, (evt. onder de tarp) boomgaard en nieuwe schuur heerlijk je creatieve zinnen verzetten. Het is een laagdrempelig programma voor alle leeftijden en voor elk wat wils, met hierin tijd voor schilderen, vilten, schrijven en natuurbeleven, vrij in te vullen op eigen wijze.

Ik ga in die dagen in elk geval buiten lekker creatief aan de slag. Waarmee? och dat zie ik dan wel.....

En wie weet krijg jij ook de ‘zomerzin en buitenkunst kriebels''.
Heb je zin om mee te doen? Wel even opgeven van tevoren.
Kijk hiervoor naar de contactgegevens op de website.

dinsdag 5 juni 2012

in de tuin van je leven

In de tuin van je leven, groeien vele bloemen.
Al deze bloemen hebben vele kleuren en vormen.
Allemaal mooi en bijzonder in hun eigenheid.
De ene bloem staat er stralend bij, laat zich van haar beste kant zien.
De andere bloem is wat grillig, op zichzelf staand of verlept.
Maar ze mogen er allemaal zijn.



Maar de bloemen in de Levenstuinen in Teuge (bij Apeldoorn) vind ik nog het allermooist.
Ze spreken tot de verbeelding omdat ze metafoor staan voor alles wat zich in ons leven aan ons voordoet. Voor elke levensfase vind je een tuin, in allerlei verschillende kleuren en al die tuinen laten mijn bloemenhart jubelen. De liefde en wijsheid waarmee deze tuin aangelegd is, kent haast geen grenzen. Daarom ga ik er binnenkort voor de zoveelste keer weer naar toe.
Moet je beslist ook eens doen, ik kan het je van harte aanbevelen.

En hier kun je nu alvast een blik werpen op al dat moois.






zaterdag 2 juni 2012

leren loslaten

Loslaten betekent niet je niet meer betrokken voelen,
maar ik kan het niet voor een ander doen.
Loslaten is niet mijzelf losmaken,
maar het besef dat ik een ander niet kan besturen.
Loslaten is niet een ander wat toestaan,
maar hem laten leren door ervaren.
Loslaten is machteloos toegeven,
want het resultaat is niet van mij afhankelijk.
Loslaten is niet een ander willen veranderen of hem de schuld geven,
maar het beste van mijzelf maken.
Loslaten is niet zorgen voor,
maar zorg hebben om.
Loslaten betekent niet meer vasthouden,
maar steunen.
Loslaten is niet oordelen,
maar anderen de kans geven zichzelf te zijn.
Loslaten betekent niet meer alles willen regelen,
maar anderen de kans geven de werkelijkheid onder ogen te zien.
Loslaten betekent niet ontkennen,
maar aanvaarden.
Loslaten betekent niet langer willen scheiden of twisten,
maar eigen tekortkomingen zoeken en verbeteren.
Loslaten is niet alles naar mijn hand zetten,
maar elke dag nemen zoals die komt en daar plezier in hebben.
Loslaten is niet iedereen bekritiseren en bedisselen,
maar proberen te worden waarvan ik droom.
Loslaten is niet het verleden betreuren,
maar groeien en leven naar de toekomst.
Loslaten is minder angst en meer liefhebben.

bron: onbekend

vrijdag 1 juni 2012

creatief loslaten

Loslaten is bij tijd en wijle best moeilijk.
We kennen het kleine loslaten en het grote loslaten.
Het kleine loslaten zit in het leven van alledag, de grote en kleine verliezen die we iedere dag weer meemaken. Dat de dingen anders gaan dan we eigenlijk zouden willen, ons ego in de weg zit of dat we teleurstellingen moeten verwerken of met ongemak en ziekte van doen krijgen.

Het grote loslaten voelt voor mij meer als het verliezen van iets dierbaars door de dood of door gedwongen scheiding of ernstige ziekte. Ieder jaar op 1 juni gaat het bij mij intens over loslaten. Het is de sterfdag van mijn dierbare oudere zus, die op 7 jarige leeftijd door een ongeluk om het leven kwam. En elk jaar ervaar ik nog steeds de pijn van het gemis en voel ik me diep van binnen in de kou staan.

Zo hielp een wandeling langs de rivier mij dit keer weer in de verwerking. Ik nam de camera mee en maakte een klein symbolisch hart met bloemen in het zand en liet het door het water wegspoelen. Alles in het leven komt en gaat. We verbinden ons vanuit liefde met elkaar maar eens komt de tijd dat we elkaar weer los moeten laten. Dit kan vroeg of laat zijn, we weten het niet wanneer onze tijd gekomen is.

wij zijn in liefde verbonden

en als de tijd daar is

gaan we ieder onze eigen weg


ooit zien we elkaar weer terug


Vorig jaar rond dezelfde tijd maakte ik voor haar en mij een mooi zijdekunstwerkje wat ik de titel ''in memoriam'' meegaf. Daarin verwerkte ik rode rozenblaadjes (liefde) van het boeket van 50 rozen dat ik kreeg toen ik vijftig werd en kregen de kleuren zwart (dood) en wit (leven) een belangrijke rol. Een vleugje blauw met het rood in het hart van de bloemblaadjes stonden voor mij voor hemel en aarde. Ondanks dat zij niet meer hier is en ik haar nog steeds mis, probeer ik toch mijn hemel op aarde te creëren.

Het is fijn om af en toe tijd te nemen voor het voelen van je verlies en verdriet. Door iets te maken, geef je een stem aan je gevoelens. Gevoelens die soms echt niet onder woorden te brengen zijn. Maar door het al scheppend uit te drukken, krijgt het een stem, een gezicht, een beeld, een betekenis.

in memoriam - (zijdepapier met wol en rozenblaadjes)