zeven kleuren dauw

Een wijze leermeester ging met zeven van zijn leerlingen een ochtendwandeling maken, terwijl de dauw nog over het land lag. Na een poosje kwam de zon door en de dauwdruppels schitterde prachtig door de zon. Bij een grote dauwdruppel zei de leermeester ”halt”! Hij zei tegen de leerlingen ga om de grote dauwdruppel staan, maar zorg dat de zon op de grote dauwdruppel blijft staan. Hij vroeg aan zijn leerlingen welke kleur deze dauwdruppel had.

Rood, zei de eerste.
Oranje, zei de tweede.
Geel, zei de derde.
Groen, zei de vierde.
Blauw, zei de vijfde.
Paars, zei de zesde.
Violet, zei de zevende.
Ze waren allemaal verbaast over de verschillen die ze zeiden. Ze waren ervan overtuigd dat de kleur die ze zeiden de juiste was. Er volgde een hevige discussie over wie er nou gelijk had. Toen zei de oude leermeester, ga een aantal keer van plaats wisselen. En langzaam drong het bij de leerlingen door dat, ondanks de verschillen van hun waarnemingen, toch iedereen de waarheid sprak.

Nadat er wat tijd voorbij was gegaan, liet de oude leermeester hen weer hun eerste plek innemen. Maar omdat intussen de zon weer verder was gedraaid kaatsten er weer hele andere kleuren terug.
De oude leermeester zei: Hoe u de waarheid ziet, hangt af van de plaats en de tijd die u in het leven inneemt, zoals u daarnet een deel van het licht hebt gezien en dat voor de waarheid aanzag….
Laat daarom uw medemensen in volle vrijheid hun eigen weg bewandelen, hun eigen plaats innemen en hun eigen deel  van het licht waarnemen. U heeft allemaal een waarheid nodig, want alle tezamen vormen zij het werkelijk spectrum als geheel, de volle waarheid!
Wees daarom niet alleen tolerant, want dat is slechts het dulden van andermans mening. Maar wees ook blij dat er andere meningen zijn. Zolang u zelf niet het volle licht hebt kunnen zien, heeft u uw medemens als medeleerling nodig om de volle waarheid te leren kennen.