ga je mee verhuizen?

Hallo lieve blogvolgers,

Je hebt al een paar maanden niks meer van mij via het blog 'huisje van de ziel' gehoord. Met het laatste bericht ''eenheid'' gaf ik aan dat ik op zoek ben naar eenheid van leven, doen en zijn. Daarom heb ik nu al mijn activiteiten ondergebracht in een en dezelfde site, wel zo makkelijk.

De titel van mijn blog heb ik behouden, maar de vindplaats is een andere geworden. Je kunt mijn digitale huisje 'huisje van de ziel' nu vinden in mijn nieuwe site, bij www.kleurenreis.nl 

Wil je met me mee verhuizen? Ja? Leuk......dat kan!

In de rechter-zijkolom van mijn homepage kun je aangeven of je de blogberichten (en evt. ook de nieuwsbrief) wilt blijven ontvangen. Ik vind het leuk om je nog steeds te inspireren met kleurrijke, creatieve, bezielende, opbeurende en hartverwarmende berichten.

Vanmorgen schreef ik mijn eerste bericht over de schoonheid van het nu, nadat Kleurenreis een paar dagen geleden online ging. Ik heb de afgelopen dagen al vele volgers mogen begroeten.

Misschien volg jij mij daar ook?
Een keer in de week ontvang je een mailtje met de berichten van die week.
Je bent van harte welkom.

En als ik je niet meer ''zie'', bedankt voor al jouw jaren trouwe bezoek aan ''huisje van de ziel''.
Ik hoop dat mijn berichten je hart hebben doen oplichten en je leven er wat lichter door geworden is.
En wie weet zien we elkaar bij Studio Zafaran www.kleurenreis.nl

eenheid

ontspan zonder luiheid

focus zonder spanning

neem waar zonder projectie

wees getuige zonder oordeel

geniet zonder verlangen

reflecteer zonder verbeelding

heb lief zonder voorwaarden

geef zonder eisen

dien zonder zelfzucht

daag uit zonder dominantie

mediteer zonder identiteit

verbeter zonder beschuldiging

overwin zonder trots

lach zonder spotten

huil zonder medelijden

confronteer zonder haat

gids zonder superioriteit

wees jezelf zonder zelf-beschrijving

leef zonder arrogantie

treed binnen zonder zelf-belangrijkheid

vertrek zonder spijt

 

wees één met god

 

 

Mooji

 

zusters, herkenning en verbinding

wat fijn

ik herken mezelf

in jou

wie ben je?

ben je mijn
grote zus
kleine zus

overleden zus
tweeling zus?

nee

wie ben je
dan wel?

jij bent mijn
ziele zus
een ziele zuster
een ziele zus ster
om mijn ster zijn
mee te delen
zusters

ja

dat ben je

mijn zuster

Jacinta

een beeld zegt meer dan 1000 woorden

Er is geen grens aan ons voorstellingsvermogen en met onze creativiteit kunnen we telkens nieuwe vormen scheppen. Vormen die er eerst niet waren en via ons verbeeldingsvermogen tot realiteit komen.

Dat kan ik het klein, door wat te krabbelen op papier, maar ook in het groot door iets te creëren wat er voorheen niet was. Door het volgen van je verlangen schep je deze nieuwe vorm. De kracht van je verlangen leidt uiteindelijk tot deze nieuwe vorm.

Door te tekenen, te schilderen of te schrijven op papier (of welke vorm van creativiteit dan ook) geef je uitdrukking aan wat er in je leeft. Dit is je vermogen om dat wat zich binnenin je bevindt naar buiten te brengen, te creëren.

Het is een scheppend kunstzinnig gebaar van waaruit het nieuwe ontstaat. Iedere nieuwe creatie is als een geboorte en ontstaat vanuit het niets (het al), de leegte, het vormloze van waaruit vorm gestalte krijgt.

Nieuw voor mij was deze bijzondere vorm van tekenen, al dansend met elkaars schaduw. Met kleurrijke beelden op de achtergrond en door muziek begeleidt, wordt een heel verhaal verteld. Ik voelde een en al verwondering over de schoonheid van ons creatieve vermogen bij het kijken naar dit filmpje.

Een beeld zegt meer dan 1000 woorden!

gesprek van hart tot hart in de ballenbak

Wat is dat toch mooi, als onbekenden elkaar van hart tot hart spreken.
Zittend in de ballenbak vallen alle maskers af en heeft iedereen een eigen verhaal dat raakt en ontroert.

Op een paar grote ballen staan vragen en aandachtspunten voor een kort gesprek.
Vragen die we elkaar bijna nooit stellen, zeker niet zomaar aan iemand op straat. Maar zie wat we gemeenschappelijk hebben en hoe we onderling meer op elkaar lijken dan je van de buitenkant zou denken.

En wat een licht en blij gevoel dat geeft om in een niet alledaagse setting zo maar je hart te openen naar een onbekende, enkel en alleen door elkaar een paar simpele vragen te stellen.....

Kijken!!!

de wijsheid van een kind

Een bekwame onderzoeker zit aan zijn bureau geconcentreerd te werken aan een project om de wereld te verbeteren, als plots zijn dochtertje van vijf jaar binnenkomt.
‘Ik wil spelen’, zegt ze.
Maar de man antwoordt dat hij nu echt geen tijd heeft en dat ze hem moet laten verder werken aan zijn project. Na wat aandringen geeft het dochtertje toe en ze verandert van tactiek.
‘Laat mij dan helpen, zodat je vlugger klaar bent met de wereld te verbeteren’, zegt ze.

De man is helemaal vertederd en zoekt een oplossing. In een tijdschrift vindt hij een wereldkaart, hij scheurt die aan stukken en geeft alles aan zijn dochtertje met de opdracht dat zij de wereld opnieuw ‘in orde moet brengen’. Hij hoopt zo de rest van de dag van haar af te zijn, aangezien hij weet dat zijn dochter nog te klein is en dat zij het “beeld van de wereldkaart” nog niet eens kent.

Maar na een kwartiertje komt ze fier zijn bureau terug binnen met de wereldkaart netjes aaneengeplakt. ‘Klaaaaaaar’, roept ze uit.
‘Hoe heb je dát gedaan?’ vraagt de papa stomverbaasd.
‘Simpel’, zegt het meisje.
‘Toen jij het blad uit het tijdschrift scheurde, zag ik dat er op de achterkant een foto van een mens stond. Toen ik die wereld niet ineen kon puzzelen, heb ik dan maar alle stukken omgedraaid en eerst “de mens in orde gebracht”… Toen ik daarna het blad omdraaide, zag ik dat de wereld ook meteen in orde was gekomen’.  

Adolfo Perez Esquivel, Argentinië

het gaat om de binnenkant

Mooie zinnen en aansprekende beelden trof ik bij toeval aan bij het promotiefilmpje van Lucy Lambriex, portretfotograaf met een missie. Op haar site zag ik allerlei verrassende portretten van bekende en onbekende Nederlanders voorbij komen. Zij wil met haar werk de binnenkant van mensen op een eerlijke manier naar buiten brengen.

Ik herken mezelf in haar woorden, ze vertolken waar ik op dit moment in mijn leven en werk sta. Het gaat om de binnenkant van je mens-zijn. Je geluksgevoel wordt mede bepaald door hoe het je lukt om dat wat er van binnen leeft op een oprechte manier naar buiten te brengen. Natuurlijk is het ook fijn als je er een beetje appetijtelijk uitziet, maar uiteindelijk is dat allemaal maar bijzaak. Hoe dan ook, je binnenkant wil haar sporen nalaten. Of zoals ik zojuist ook ergens las: ''ik denk dat onze grootste angst is de wereld te verlaten zonder iets betekend te hebben voor anderen''. En ook dat voelt voor mij als pure waarheid.

Om zo ver te komen, dat we vrij uit en onthecht in het leven kunnen staan, moeten er soms heel wat barrières geslecht worden. We hebben ze allemaal, de diep gewortelde overtuigen als ''ik ben/voel me niet goed genoeg, niet slim genoeg, niet aardig genoeg, niet rijk genoeg, niet mooi genoeg''. Je kunt nu de macht van deze negatieve stemmetjes op je welbevinden wel wat laten varen om plaats te maken voor wat er werkelijk toe doet.

Daar diep van binnen leeft je pure zijn, zij vraagt zich niet af of ze wel goed genoeg is.
Ze is gewoon. Als het even kan, geef haar dan wat meer de ruimte in leven en werk.

Of zoals Lucy zo treffend zegt:

"Wat ik wil bereiken is het moment dat ik niks meer wil bereiken.
Dat het goed is waar ik ben en vanuit dat gevoel, die rust, kan dan eigenlijk alles ontstaan".