levensvuur

vuur van verlangen / een pagina uit mijn kunstzinnig dagboek

Heel liefdevol heel jij jouw Zelf.

Koester het vuur van verlangen,

laat haar opwellen in het binnenste van jezelf,

breng jouw scheppende bron van kracht tot leven.

Omarm je vrouwelijke kracht, 

je verlangen naar heelheid, naar eenheid, 

naar samensmelten van lichamen,

naar in liefde vol leven verbonden zijn.

Jacinta

Op Koninginnedag, de dag dat alles en iedereen in de ban is van Oranje, haal ik een verhaaltje uit de oude doos. Dit keer geen oranje boven, of oranje buiten, maar oranje binnen, over het levensvuur in ieder van ons. Eer de Koningin in jezelf. Eer je waardigheid en vrouwelijkheid, je koninklijke kracht.

Een verhaal van Toon Hermans, de man die in zo'n eenvoudige taal, zovelen heeft aangesproken en nu nog steeds aanspreekt.

Uit: 
Van de schaduw en het licht (gedichten en gedachten over troost, hoop en kracht)

Toon Hermans 

In ieder mens is levensvuur. Bij de een doven de vlammen al vroeg, met zijn vijftigste, bij de ander blijven de vlammen maar oplaaien tot over de tachtig. Dat heeft niet alleen te maken met een lichamelijk proces. Integendeel, zou ik haast zeggen. Zou de ene mens door de bank genomen nou lichamelijk zoveel sterker zijn dan de ander? En u weet toch ook dat krakende wagens het langst lopen.

Levensvuur heeft met liefde te maken. Met liefde voor het leven. Vurige liefde voor het leven. Die liefde houdt jong.  Als je zomaar leeft en niet weet wat je aan het doen bent, als je het leven niet echt beleeft, bedoel ik, als je niet weet wat leven is, dan kun je het uiteraard ook niet liefhebben, laat staan in vuur en vlam geraken voor het leven. En dan dooft het vlammetje snel. 

Leer het leven te waarderen als een godsgeschenk. Leer elke dag te zien als een stuk van je leven. Probeer de dagen bewust te beleven van uur tot uur. Anders ontglipt je de tijd. Dan is de lente om, voordat je hem hebt gezien, dan is de zomer voorbij, zonder dat je hem hebt opgemerkt. Merk alles op en leer te kijken naar het leven vanuit grote dankbaarheid. 

Het is niet gewoon dat je hier bent. Het ‘hier zijn’ heeft een bedoeling. Je aanwezigheid hier heeft zin. Daar steekt iets achter. Het woord ‘leven’ klinkt groot en plechtig, en wat zijn er niet een moeilijke dingen over geschreven. Maar houdt vooral in het oog dat datzelfde grote leven bestaat uit ontelbare kleine dingen die wij kunnen leren opmerken en waarderen. Het leven is opgebouwd door de kleine dingen van de dag, en daar met aandacht en respect mee omgaan is de levenskunst. 

Alleen leven is geen leven. We leven samen met anderen die wij helpen zoals zij ons helpen. We behoren niet te snel te zijn met veroordeling en afwijzing. We zijn allemaal als het erop aankomt hulpeloos. We hebben allemaal onze gebreken, en in het wonder van het leven zijn wij gelijk. 

Als het effe kan, maak er dan een feestje van. Zing voor de jarigen dat zij nog lang zullen leven, en wees niet bang om het ook eens voor jezelf te zingen.