Je hoeft niet op je knieën honderd kilometer
door de woestijn te kruipen uit berouw.
Je hoeft alleen maar het zachte dier van je lichaam
lief te laten hebben waar het van houdt.
Vertel me over wanhoop, die van jou,
en ik vertel je de mijne.
Maar intussen draait de wereld door.
Intussen trekken de zon en zachte blaadjesregen
dwars door het landschap,
over velden en buigende bomen,
bergen en rivieren.
Intussen gaan de wilde ganzen
hoog in de helderblauwe lucht,
weer op huis aan.
Wie je ook bent, hoe eenzaam ook,
de wereld biedt zichzelf aan,
aan jouw verbeeldingskracht.
Roept je zoals de wilde ganzen,
schril en opwindend, keer op keer.
Wijst je jouw plek
in de onvoorwaardelijkheid
van de dingen om je heen.
Mary Oliver
Geen opmerkingen:
Een reactie posten