stille ongestoorde ontwikkeling laten
die diep van binnen komt, en door
niets gestuwd of versneld kan worden
alles helemaal zijn tijd geven
en dan geboren laten worden
rijpen als de boom
die zijn sappen niet stuwt,
die getroost in de stormen
van het voorjaar staat,
zonder angst dat er
geen zomer zal komen
hij komt toch?
maar hij komt alleen naar
de geduldigen die er zijn,
alsof de eeuwigheid voor hen lag,
zo zorgeloos stil en ver.....
geduld moet men hebben
tegenover het onopgeloste van het hart
en proberen de vragen zelf lief te hebben
als afgesloten kamers
en als boeken die in een zeer
vreemde taal geschreven zijn
het gaat er om alles te leven
wanneer men de vragen leeft,
leeft men misschien langzamerhand
zonder het te merken,
op een vreemde dag,
midden in het antwoord
Rainer Maria Rilke
Geen opmerkingen:
Een reactie posten