maandag 25 maart 2013

vrouw zijn in een mannenwereld

De afgelopen dagen volgde ik een inspirerende driedaagse training ''journey into the feminine being'' waarbij we vanuit aura-soma en kleur een reis maakten in de vrouwelijke manier van zijn. We verbonden kleuren aan ons eigen lichaam, aan onze innerlijke man en vrouw en aan onze oorspronkelijke (ziele-)talenten.

Kleuren 'spreken' een universele taal die zowel op onbewust als bewust niveau gevoeld kan worden. Stap voor stap kregen we via kleur en speelse opdrachten nieuwe inzichten en bewustzijn over het vrouwelijke in ons en kwamen zo nog meer thuis in onze ware aard.


Een vrouw is vanuit het stereotype gezien gevoelig, kwetsbaar en ontvankelijk. Ze wil zich echter ook haar mannelijke kracht toe-eigenen en uitdrukken. Daarmee wordt ze een evenwichtig mens.

Bij veel mannen en vrouwen ontbreekt het vrouwelijke in zichzelf. We hebben ons in onze snelle en jachtige leventje vooral geïdentificeerd met onze daadkrachtige expressieve kanten waardoor onze ontvankelijkheid in het gedrang komt. Zo verleren we te voelen en ons af te stemmen op onze innerlijke behoeftes. We gaan hierdoor steeds maar weer over onze grenzen heen en nemen veel te weinig tijd voor ontspanning en rust. Dit is een van de redenen waarom veel vrouwen in een burn-out terecht komen. Ze staan zo onder druk om te presteren en te zorgen, dat ze vergeten om voor zichzelf te zorgen en ruimte te maken voor de zachte kant in zichzelf. 

Het is belangrijk dat we beide polen, zowel de expressieve als de ontvangende als mens in onszelf integreren. Dat we ons vanuit ons ware midden verbinden met onszelf en de ander, hierbij bewust van de beide polen in onszelf.


Lenne Gieles heeft met haar boek 'thuis' een waar pareltje geschreven.
Haar boek ligt al geruime tijd naast mijn bed en ik herlees er heel regelmatig in. Ik kan het je van harte aanbevelen als je op zoek naar de diepere lagen van je zijn, naar je essentie en hoe je je dit in je dagelijks leven kunt vormgeven. Lenne heeft het hele proces van thuiskomen in je ware aard (integratie van je beide delen) en leven vanuit je oorsprong schitterend verwoord. Zowel voor mannen als vrouwen heel erg boeiend. Leuk om niet alleen iets van haar te lezen, maar haar ook in levende lijve te zien vertellen.

Zoals in onderstaand interview waarbij ze dieper in gaat op man/vrouw/relatie/verbinding/integratie. En ja, dat roze jasje en witte truitje van haar kleurt natuurlijk helemaal goed bij de roze/rode/heldere aura-soma flesjes zoals op de bovenste foto te zien is.

Vrouw zijn in een mannenwereld, het is een hele klus. Maar we kunnen leren om steeds dichter bij onszelf te komen en ontdekken wat we nodig hebben om als vrouw lekker in ons vel te zitten.

Heb je teveel van jezelf gevraagd? Ben je je grenzen al voorbij gegaan?

Via een aura-soma kleurconsult wordt je op een kleurrijke manier duidelijk wat jij nodig hebt om je innerlijke balans weer te hervinden. Je ziel communiceert via kleur en laat het je door je kleurkeuze haarscherp weten.

Maak gerust een afspraak voor een aura-soma kleurconsult.

maandag 18 maart 2013

in de creatieve stroom komen

Wat is dat toch met ons mensen?
We verlangen enorm naar creativiteit, naar het in de flow zijn waar het spelen en creëren betreft, maar tegelijk zetten we onszelf hierbij in ons dagelijks leven steeds maar weer op de rem.

Afgelopen zaterdag gaf ik een workshop intuïtief schilderen en kleur. Het was een leuke dag waarbij ik de vrouwen die er waren geïnspireerd heb om al schilderend en kleur belevend een stapje verder te komen met hun creativiteit. En in het proces van creëren kwamen natuurlijk alle draken weer voorbij: ''ik kan het niet'', ''het wordt toch nooit echt wat bij mij'', ''ik kan niet tekenen'', ''hoe moet ik eigenlijk beginnen'', ''en wat zal ik dan maken'' enz.

Maar vooral ook was door de dag heen het verlangen om scheppend bezig te zijn voelbaar, weer als een kind te spelen met kleur en vorm. Hoe bevrijdend is het als je van jezelf  ''iets mag verpesten'', het ''niet perse mooi hoeft te worden'', ''je gewoon maar wat doet en ziet wat er van komt''.

En wat een geluk om te ontdekken dat schilderen genieten is, een dag om de tijd te vergeten en jezelf te laven aan kleur en vorm, je creatief te uiten. Met kleine stapjes kom je zo voorbij alle oordelen die je in jezelf opgebouwd hebt en krijg je de geest en het geloof in je creatieve kunnen terug. Je stapt dan weer in de creatieve stroom, waarin je eigen unieke creatieve stijl 'geboren' kan worden.

Ik vind het altijd weer heel bijzonder om aan de wieg van deze (her)geboorte van creativiteit aanwezig te mogen zijn. Het ''kind'' ligt hierbij soms in een stuit, maar als het dan naar buiten komt, is het niet meer te stuiten!

Wil je ook in de creatieve stroom komen?
Mail me met je wensen en ik maak een passend programma op maat voor je.



vrijdag 8 maart 2013

wilgen die spreken

Vanmiddag heb ik heerlijk gewandeld in de uiterwaarden en omgeving. Rugzak op, wandelschoenen aan en camera op de buik, want je weet maar nooit wat je onderweg allemaal tegen komt. Het werd een verwonderwandeling, want zelfs op een wat grauwe prille lentedag viel er van alles te beleven.

Ik kan iedere keer weer helemaal in vervoering raken over de stoere kracht van de knotwilgen.
Nu ze er nog zo naakt bijstaan laten ze zich wat mij betreft in hun ware schoonheid zien. Ik zag een en al uitbottende kracht op de takken. Ook bomen verlangen naar het licht, de warmte en het voorjaar, net als wij.


Een van die wilgen leek wel te willen spreken, een blijde vriendelijke roep.

We kunnen veel leren van de bomen in de natuur. Het is een kwestie van afstemming. Deze boom wilde me met zijn open mond echt wat zeggen......''zie je wel hoe mooi ik ben, ja bekijk me maar eens goed, dat is pas genieten!''

En terwijl ik bij thuiskomst zo wat naar de foto's kijk, herinner ik me een soortgelijke wandeling en een tekst die ik een paar jaar geleden, zittend bij een andere oude wilg, in afstemming schreef.

Met pen en papier in de hand luisterde ik naar wat de oude wilg te zeggen had.


de stem van de oude wilg

zo sterk als rots

vele stormen heb ik doorstaan
vele malen ben ik het slachtoffer geweest
maar nog steeds sta ik hier volop in de wind

mijn stam gespleten
in tweeën gekliefd tot op de grond
maar nog steeds geef ik me niet gewonnen

nee, niets kan mij echt beschadigen
ik leef omdat ik besta
en zolang ik besta zal ik uitlopen
telkens weer bloeien

mijn kracht is ondoorgrondelijk
mijn wil om te overleven oersterk
ik word mooier naarmate ik ouder wordt
althans, juist door mijn eigenheid en grilligheid
mijn openheid en ontvankelijkheid
weet men mij te waarderen

ik ben zo buigzaam als riet en zo sterk als rots
dat zijn de krachten die mij vormen in weer en wind
dat zijn de gaven van mijn unieke zijn

niets deert me
ik blijf gewoon mezelf


Jacinta



Wil je meer weten over de stem van bomen?